Seriali: Bukuria e Hyrive të Xhennetit / 3

3. ) Cfarë flokë ka hyrija e Xhennetit?

Thotë Ibni Abassi me një hadith që e transmeton nga Pejgamberi alejhi selam ka thënë : “Se me ndodh që një qime me ran në tokë , krejt dynjajën e mbush me erë misku.”

 E vallë çka ka me qenë puna e atij besimtari që ka mi prek floktë e saj.

 Këto cilësi njëkohësisht janë edhe letra, porosi për gratë  , motrave muslimane që të marrin shembull prej grave të Xhennetit...

Oj besimtare kujdesu për flokët e tuaja, për trupin tënd, për pamjen tënde, që burri jot mos të shiqon tjerat por ta ketë shiqim të drejtuar vetëm kah ti.

Pra, është një Hyrije në Xhennet, një dit prej ditëve janë ul njerëzit para Ebu Sulejman ed Deranit dhe i kanë thënë o Ebu Sulejman , na kallxo neve për hyrijet e Xhennetit , na kallxo diçka që ke me na nxit rreth Hyrijeve të Xhennetit , dhe si është përgjigjur ky : ka thënë: “Vallahi në Xhennet është një Hyri , e cila është pak më pak e bukur se tjerat, dmth kjo është e fundit , ato tjerat Allahu Alem se çka janë, dhe kjo e fundit është se Nëse ndodh ta hjek perqën e Ftyrës , që ja mbulon ftyrën mos em ja pa dikush tjetër veçse burri vet dhe ata që e kanë Hallall, - thotë Vallahi me hjek qat perqën , sikur Allahu most a kishte shkrujt vdekjen që mos me vdek banorët e Xhennetit , krejt kishim vdek.Prej bukurisë të madhe të cilën e ka.”

 Mirëpo , Allahu nuk ja ka mundësu vdekjen në Xhennet, pra e ka bë që me duru, me përballu burrat atë bukuri.

Vazhdon...

Seriali : Bukuria e Hyrive të Xhennetit /2

2. ) Prej çka janë të krijuara hyritë e Xhennetit?

Hyritë e Xhennetit motra të dashura siç thuhet që janë të krijuara prej Zaafaronit të Xhennetit, Zafaron osht një pemë e cila ka aromë të bukur, mirëpo prej Aromës së Xhennetit.

Ibn Kajjim el Xheuzi, jua bon më të qartë muslimanëve dhe thotë: ”Vallë, nëse gratë e kësaj Dynjaje janë të krijuara prej lloqit dhe prej cilit lloq? , lloqit të kësaj dynjajës,

d.mth  sheh të heshme të heshme dhe turlifar missi , dhe thotë vallë se si osht puna e Hyrive të Xhennetit që janë të krijuara prej zaaferonit të Xhennetit.”

Paramendo prej lloqit sa të bukura, e paramendo prej zaaferonit të Xhennetit.. Pra, shumë e shumë mos të mashtrohemi nga kjo dunja kur gjithçka ka kohë të caktuar. Por, të punojmë për ahiretin i cili është i pafundshëm dhe i përjetshëm.

Vazhdon...

Seriali: Bukuria e Hyrive të Xhennetit /1

 Do të flasim për hyrijet , për bukuritë e saj

Sjelljen e saj, moralin , etikën , dhe gjithëçka

Ka të bëjë me hyrinë e Xhennetit.

I gjithë Faleminderimi i takon vetëm Allahut , Zotit të botrave.

Kë e udhëzon Allahu azze ue xhel ska kush e humb, dhe kë e humb Allahu ska kush e udhëzon dhe e qet në rrugën e drejt përveç Allahut azze ue xhel.

Paqja shpëtimi , mëshira e Allahut qoftë mbi të Dërguarin e Tij , Muhammedin s.a.v.s., Familjen e tij, dhe mbi gjithë ata që e ndjekin dhe e pasojnë deri në Ditën e Gjykimit.

Motra të dashura , lusim Allahun azze ue xhel që kjo ligjerat tju sjell dobi, të thithim ndoshta pak një njohuri rreth Hyrijeve të Xhennetit, Lusim gjithashtu Allahun azze ue xhel që tna fal mëkatet , dhe të kënaqemi me mirësitë e Allahut që ka përgatitur në Xhennet.

Ngase posa që të hin njeriu në Xhennet, nëse e ka bo Allahu nasib , knaqësi më të madhe se kjo nuk ka , andaj e lusim Allahun që të na bëjë prej atyre që ëndrrojnë , punojnë që një ditë ta fitojmë Xhennetin e Allahut.

Sot do të flasim për një temë të rëndësishme, mbi një temë që e ka cekë vetë Allahu në Kur’an ,dhe i ka nxit besimtarët që të meditojnë rreth kësaj ,  dhe ajo është se cilat janë ato cilësi të gruas, femrës duhet ti don një njeri. Me të vërtetë janë disa cilësi që Allahu i ka cekë në Kur’an, janë disa virtyte që Allahu i ka cek për gratë e Xhennetit, andaj tema jonë është se do të flasim për hyrijet- Gratë e Xhennetit.

Jetojmë me një kohë ku thotë Allahu azze ue xhel : ”Me të vërtetë shumë prej njerëzve janë dëshiruar në epshin e tyre”- dmth sprova fitneja e tyre është Hubbu Shehauat, e don epshin.

Njëkohësisht do ti cekim cilësit e hyrive për ato burra që e kanë lënë rrugën e Allahut, shkojnë nëpër kafe, etj. Dhe ndoshta kur ti dëgjojnë këto fjalë për këto gra të Xhennetit, dhe çka ka përgatitur Allahu azze ue xhel , do ti kthehen rrugës së Allahut që ndoshta dikush prej atynve të shijon kënaqësinë e Banorëve të Xhennetit.
Gjithashtu do të cekim dhe do të flasim për Hyrijet për ato njerëz që ndoshta e bojnë azhab , dënojnë veten e tyre ngase janë dashuru tek ndonjë artiste , aktore.. dhe për cdo ditë mendon tek ajo...Allahu na ruajt.
  Pra, do të flasim për Hyrijet e Xhennetit, cka është Hyri , arabisht i thojn HURUL AJN- Hyri është që e bardha është e bardhë , shkëlqen , kurse e zeza është e zezë shumë. Disa komentatorë të Kur’anit kanë thënë që Hyrija është se e bardha e syrit të saj është shumë e bardhë , dhe e zeza është shumë e zezë.. dikush ka me thënë se une e du te kaltërt ose të gjelbërt, Vallahi Allahu ta bën qysh tdush , ndesh tbardh ndesh tzi, Allahu azze ue xhel ka thënë: Në Xhennet ka çfarë zemra të don !

El Muxhahidi ka thënëse:” Hyrija është që e mahnitë e befason e len pa teks syrin e njeriut, kur ta shohë atë bukuri edhe se sa e bukur është ajo Hyri.” Allahu Alem ..

1. ) Me çfarë është e mbuluar Hyrija e Xhennetit, se çfarë ka ajo?

Motra të dashura , sa është e bukur se sa vlen ajo , flet edhe perqja që e ka gruaja e Xhennetit... Muhammedi salAllahu alejhi ue sellem  ka thënë se : ” Perqën që e mban hyrija Xhennetit është më e mirë se krejt dynjaja dhe çfarë ka në të ”.

Dhe gjithashtu Muhammedi salAllahu alejhi ue sellem  ka thënë :”Që ajo mbulesa e Hyrijes ndodh që me ra në tokë, ndriqon aq shumë sikur që ndriqon dielli kundër një qiri, nëse është dritë e merr një qiri e kall , vallë sa drit ka nkrahasim me diellin, kështu që mebo me ra në tokë është më e ndritshme se sa dielli në krahasim me qirin, vetëm perqja ”..ndërsa ajo nën perqe Allahu Alem..

Hyrijet mbajnë Kurora në kokat e tyre, vetëm për burrat e tyre, është e zbukuruar me margaritarë , rubinë, dhe çka është më e vogla me më pak vlerë, Thotë Muhammedi salAllahu alejhi ue sellem , është më e mirë se krejt të mirat e kësaj dynjaje...

 Vazhdon...

BOTA tjetër

Enes bin Ijad ka thënë: Eshikoja Safvan bin Selam. Nëse do ti thuhej se nesër do të ishte Dita e Ringjalljes, ai nuk do të kishte cfarë të shtonte për shkak se tashmë ai kishte plotësuar atë. [Es-Sijer,vëll.5,fq.366]

             Megjithatë, është e vërtetë se njerëzit e kalojnë këtë jetë në lojë, të pavëmendshëm, duke bërë mëkate dhe lëshime vazhdimisht. Kjo është mahnitëse, pasi që ata e dinë se kjo jetë shpejt do të përfundojë dhe ata do të kalojnë në botën tjetër. Akoma ata e angazhojnë veten me jetën kalimtare dhe e injorojnë jetën e pashmangshme e të përhershme, sikur që kjo e fundit nuk ka ndërmend të vie në vendbanimin e tyre. Ata grinden me njëri-tjetrin gjatë kërkimit të knaqësive të kësaj jete. Shumë prej tyre e humbin fenë gjatë këtij procesi ose I harrojnë fëmijët e vet dhe për pasojë në mesin e tyre janë cuar peshë zilia dhe urrejtja. Omer bin Abdul Azizi në një ligjeratë që e mbajti ka thënë: “ Kjo jetë nuk është vendbanim I përhershëm, sepse Allahu e ka shkruar që ajo është e destinuar të shkatërrohet dhe banorët e saj të largohen nga ajo. Ka shumë njerëz, të cilët ndihen të qetë , por shpejtë do të shpërngulen nga vendbanimet e tyre. Për rrjedhim, Allahu ju mëshiroftë, përgatituni për udhëtimin duke përdorur mënyrat më të mira që janë në dispozicionin tuaj. Siguroni vetës furnizim të mjaftueshëm dhe sigurisht se furnizimi më I mirë është takvaja (devotshmëria ndaj Allahut). Pasi që kjo jetë nuk është vendbanim I përhershëm, atëher besimtari duhet të jetë ose si I huaj I cili jeton në tokë të huaj, duke pasur në mend kthimin e tij në vendëlindje. Ose, besimtari duhet të jetë si udhëtar, I cili nuk mbetet në një vend të caktuar, por udhëton natën e ditën drejt vendbanimit të tij të përhershëm.[ Xhami’ul-Ulum Vel-Hikem,fq.379]

        El- Fudajli bin Ijadi dha një mendim të mirë  për vlerën e kësaj jete kur tha : “ Ju nuk do të mbizotëroheni plotësisht mbi zemrën tuaj derisa të bëheni I painteresuar në këtë botë!”

        Biladh bin Sa’d na përkujtoi për destinacionin tonë të pashmangshëm: “ O njerëz të takvasë (devotshmërisë)! Ju nuk jeni krijuar për tu shkakëtuarr, por për tu transferuar nga një fazë në tjetrën. Ju u transferuat nga ijët e babait në mitrën e nënës, pastaj nga mitra në këtë botë, pastaj nga kjo botë në varreza, pastaj nga varrezat në Ditën e Gjykimit dhe pastaj nga Dita e Gjykimit në vendbanimin e përhershëm, në Xhennet ose në Zjarr. [Es-Sijer,vëll.5,fq.91]

     Për këtë arsye Hasan el-Basriu ka thënë: “ Qëndro larg nga zenia me aspektet e kësaj jete dhe sigurisht jeta ka aspekte të panumërta, të cilat ta marrin kohën. Cdo njeri që angazhohet me një aspekt të kësaj jete që ia merr kohën e tij, atëher dera që e ka hapur do ti hapë dhjetë dyer tjera të aspekteve kohë konsumuese të jetës.[ Ez-Zuhd nga Abdullah bin Mubarek,fq.189].
   Poashtu ,Ibn es-Simak ka thënë: “ Nëse jeta e josh njeriun me kënaqësitë e saj për shkak se zemra e tij e do këtë jetë, bota tjetër do ta bëjë të shijojë hidhësinë e saj, sepse zemra e tij u largua nga ajo.[ Shedhretudh-Dheheb,vëll.1,fq.304]

Marrë nga libri: “ Jeta është një hije venitëse” – Abdul Malik El-Kasim
Përgatiti: ehli_sunnet

Jeta është një pistë për gara

   Kjo jetë është ashtu sikur pista e garave ku kuajt dhe kalorësit e tyre garojnë të arrijnë fundin para të tjerëve. Kjo është e njejtë me njerëzit e kësaj jete, por ata nuk  e dinë se janë në garë, sepse janë të hutuar me pakujdesi. Ata harruan cdo gjë për Ditën e Gjykimit dhe nuk u përgatitën për ardhjen e pashmangshme të saj. Mirëpo, afatet e tyre të jetës gjithëherë po afrohen dhe po u vjen fundi.

   Hasani ka thënë: “ Ju dëshironi të jetoni as gjatë sa ka jetuar Nuhi a.s. edhe pse urdhri I Allahut (vdekja) godet cdo natë në derën e dikujt!”.[ Ez-Zuhd nga Hasan el-Basriu]

   Poashtu Ebu Hazim, Selame bin Dinar ka thënë: “ Nëse furnizimi modest është I mjaftueshëm për juve, atëherë ajo që është pak e mjaftueshmë do tju mjaftojë. Nëse dicka që është e mjaftueshme nuk ju mjafton, atëherë asgjë nuk do tju mjaftojë.” [Sifetus-Safvan,vëll.4,fq.65]

   Ne shpesh jemi dëshmitar të atyre që kanë shumë pasuri në këtë botë dhe largohën nga ajo me një qefinë të thjështë, sikur ai që nuk posedon asgjë nga kjo botë. Të gjithë ata bëhen të barabartë kur të shtrihen në gropën e varrit dhe të zhduken brenda tij. Varri atëherë bëhet ose kopsht prej kopshteve të Xhennetit ose gropë prej gropave të zjarrit.

   Cfarë pjesë të jetës duhet muslimani ti shmanget dhe e cila është e kritikuar në Kur’an? Ebu Safvan er-Ra’ini u pyet me këtë pyetje dhe ai u përgjigj: “ Cdo aspekt I kësaj jete që ju e doni për hirë të saj është e kritikuar. Cdo aspekt  I kësaj jete që ju e doni për hir të botës tjetër nuk përfshihet në aspektet e qortuara të jetës.” [ Tezkijetun-Nufus,fq.128]

   Gjithashtu Aliu r.a. e përshkroi këtë jetë me fjalët: “ Për aspektet e lejuara do të merresh në pyetje dhe gjërat e ndaluara të saj do t’ju çojnë në zjarr.”

   Transmetohet se Allahu I zbriti të Dërguarit Davud a.s. fjalët: “ O Davud! Unë e shikoj plakun në mëngjes dhe mbrëmje të çdo dite dhe I them: ‘O robi Im! Ju jeni plakur, lëkura juaj është rrudhur dhe eshtrat u janë dobësuar dhe kthimi juaj tek në është afruar, kështu që ndihuni I turpëruar nga Unë, sepse Unë jam I turpëruar nga ju!” [Ez-Zuhd El-Fa’I,fq.42]

 

Marrë nga libri: “ Jeta është një hije venitëse” – Abdul Malik El-Kasim
Përgatiti: ehli_sunnet

Gruaja e cila ja kaloj shum burrave

Havla bintu-l Ezver,

Grua shumë guximtare

Përshkrimi biografik i jetës së Havla bintu-l-Ezver është i ndërlidhur me trimërin të cilën ajo e tregoj në betejën e Edxhnadejnit. Në atë betejë, muslimanët nën komandën e Halid Ibn Velidit (radijAllahu anhu), u konfruntuan me bizntinët, të cilët udhëheqëshin drejtpërdrjet nga Herakliu. Havla, me tirmërin dhe guximin e saj të papërshkruar, ua kalonte edhe shumë meshkujve. Ajo fshehurazi dhe e maskuar luftone që ta shpëtonte vëllaun e saj, Dirarin nga robërija. Ajo i nxiste gratë tjera që të inkuadroheshin në betejë, me qëllim që t’i mbronin të robëruarit muslimanë dhe fenë islame.

Ajo ishte Havla bintu-l-Ezver, e cila –në njëren nga betejat që i kishin zhvilluar kundër bizantinëve- së bashku me një grup femrash ishin zën rob. Ajo i nxiste vazhdimisht gratë e tjera që të iknin nga robërija. Pasi ato nuk posedonin armë që të luftonin kundër bizantinëve, u oraganizuan në atë mënyrë që i nxorrën drunjët dhe tendat dhe luftuan me to kundër ushtarëve bizantinë. Këtë konfliktë e kishte udhëhequr Havla bintu-l-Ezver, me qëllim që të shpëtonin nga robëria.

Thuhet se vëllavi i kësaj trimëreshe- Dirar binu-l-Ezver, kishte qenë i robëruar në njërën nga betejat me bizantinët. Prandaj, motra e tij Havla, ishte veshur me rroba persiane, e kishte përgatitur kalin dhe ishte armatosur mirë,e kështu ishte nisur në drejtim të rradhëve të armikut. Me atë rastë, ajo –pasi që edhe veten e kishte vënë në rrezik- mbyti disa ushtar persian.

Muslimanët më largë fronit –ndër ta edhe Halid ibnVelidi- vështronin me një entuzjazëm të madh lëvizjet guximtare të Havles, duke besuar se bëhet fjalë për ndonjë luftëtarë mashkull, përderisa doli ajo nga vija e frontit dhe kur nga shtiza e saj pikonte gjak. Muslimanët vrapuan ta shikonin kush ishte ky burr muslimanë aq guximtar, dhe ja, vrejtën grua e cila quhej Havla bintu-l-Ezver. Në këtë rastë, ushtarët muslimanë fituan një elan të ri për luftë dhe filluan ti sulmojnë trimërishtë radhët e armikut, derisa e liruan vëlaun e saj nga robërija.

Lufta ndërmjet arabëve dhe bizantinëve zhvillohej me fitore dhe humbje variable, që do të thotë, herë korrnin fitore bizantinët, herë muslimanët. Në njëren nga betejat kundër bizantinëve, vëllau i Havlas, Dirari ra përsëri në robëri.Ajo u pikëlluar dhe vendosi që kësaj radhe t’iu hakmerret bizantinëve dhe ta lirojë vëllaun e saj Dirarin nga robërija.Havla bintu-l-Ezver u futë në rradhën e armikut duke kërkuar vëllaun e saj. Pasi që nuk mundi ta gjente atë, ajo filloji të bërtas me zë të lartë: “O vëlla! Motra jote sakrifikohet për ty”!

Pasi që ushtarët muslimanë e dëgjuan zërin e saj, vullneti i tyre u shtua dhe ata u futën në betejë kundër ushtarëve bizantinnë ku luftuan me ashpërsi. Aktivitetet luftarake të muslimanëve vazhduan deri në rrethimin dhe çlirimin e Antakisë, ku bizantinët i mbanin robë në një kështjellë. Në atë betejë muslimanët korrën fitore të dukshme, si dhe i liruan të gjithë të robëruarit e tyre.

Pas lirimit, Dirari shkoi tek motra e tij i gëzuar për fitoren të cilën ua dhuroi Allahu.

Havla bintu-l-Ezver ndërroi jetë në kohën kur kalif i muslimanëve ishte Othman ibn Affani (radijAllahu anhi), pasi që kishte marrë pjesë në shumë beteja dhe ndodhi të ndryshme historike. 1.




------------------------------
1. “Nisa’un lehunne mine-t-tahrihi-l-islam nesib” f. 53-54





Marrur nga: “Muslimanet Shembullore”

Autor: Mensur ibën Nasir el-‘Avaxhi

Teaching the Children how to pray when they reach the age of Seven

 

It was narrated by ‘Amr bin Shu’ayb from his father from his grandfather who said that the Messenger of Allah (may the peace & blessings of Allah be upon him) said: (Order your children to perform prayer at the age of seven and spank them when they become ten. And give them separate areas to sleep in (when they reach these ages).)

And from Aboo Hurayrah (may Allah be pleased with him) who said that the Messenger of Allah (may the peace & blessings of Allah be upon him) said: (Teach your children how to perform their prayers when the reach seven years and spank them when they become ten. And separate them in their beds.)

And from ‘Abdul-Maalik bin Rabee’ bin Sabrah al-Juhanee from his father from his grandfather who said that the Messenger of Allah (may the peace & blessings of Allah be upon him) said: (When a boy reaches seven years of age he is to be ordered to perform prayer and he is to be spanked when he reaches the age of ten.)

And it was narrated by al-Haatibee who is ‘Uthmaan bin Ibraaheem bin Muhammad bin Haatib who said that he heard Ibn ‘Umar saying to a man, “Teach your child good manners for you are responsible for what you teach him or her and he or she will be responsible for being righteous with you and obeying you.)

And ‘Alee (may Allah be pleased with him) said concerning the statement of the Most High: {Save your selves and your families from the fire…} at-Tahreem: 6“Teach them (their religion) and show them how to have good manners.”

Taken from Ahkaam-un-Nisaa’e of Ibn al-Jawzee (rahimahullah) pages 20-22 with verification by Ahmad Shoohaan and printed by Maktabah at-Turaath first edition

The Reward of the Patient upon losing one’s Children

 

It was related by Aboo Sa’eed al-Khudree who said that the Messenger of Allah (may the peace & blessings of Allah be upon him) said to the women: (There is not a woman amongst you of whom three of her children have passed away except that there will be a partition between her and the hellfire.) A woman asked him, “What about two?” So the Messenger of Allah (may the peace & blessings of Allah be upon him) said, “Even if she only had two.”

And from Aboo Hurayrah that the Prophet (may the peace & blessings of Allah be upon him) said: (There is not a Muslim who has had three children –those not reaching the age to commit sin-pass away that the hellfire will only graze him.)

And from Aboo Hassaan who said, “Two of my children passed away so I asked Aboo Hurayrah, if he had heard any narrations from the Messenger of Allah (may the peace & blessings of Allah be upon him) that he could share with us to liven our spirits at the loss of our loved ones? He said, ‘yes. The little ones will be small creatures that swim throughout the waters of paradise. One of them will meet his father – or he said his parents – and take him by the front of his clothes or by his hand like I am holding the edge of your clothes. The child will not let go of the parent until he enters paradise.) This narration was solely related by Muslim and the one before is agreed upon.

Firmness at the Time of Death
By Ibn al-Jawzee (may Allah’s mercy be upon him)

Which Women Will Enter Jannah?

Rasul Allah (sal Allahu alaihi wa sallam) said: “Shall I inform you which woman will enter Paradise?” The Sahaba replied: “Yes, most certainly.” Rasul Allah (sal Allahu alaihi wa sallam) said, “The woman who has children, is lovable, when she becomes angry the husband consoles and comforts her, and when the husband becomes angry she says that as long as you do not become pleased with me, I will not even apply surmah (antimony) to my eyes.” [Tibrani]

The love between husband and wife offends Shaytaan more than anything else. If husbands and wives are to care for each other and try to keep the environment of the house as peaceful and loving as possible, every Muslim house can become a model of Jannah. All kinds of quarrels and arguements will cease and the misfortune of divorce will not prevail. Children brought up in such environments will be an example of piety, discipline, love and sympathy. May Allah make every Muslim house a model of Jannah.

If the hearts of both spouses are united, there can be no greater bounty, and if there are differences between them (Allah forbid), there can be no greater calamity.

When Children Disturb the Mother's Salat

When Children Disturb the Mother's Salat

QUESTION

A woman prays in her house, having many young children and no family members or servants to assist her. She feels that her prayers are always deficient or unacceptable as a result of her lack of concentration due to the children's constant activities. What is your advice to her?

ANSWER

by Shaykh Muhammad 'Umar Baazmool, instructor at Umm Al-Quraa University in Makkah
This woman, so long as she offers the prayer with its prescribed manner, after being purified (having wudhoo'), reciting (Soorah Al-Faatihah), standing, bowing, raising up, prostrating, sitting, prostrating again, with tama'neenah (resting fully in each position), then her prayer is valid in shaa' Allaah.

And she should feel free of any blame by offering this prayer, by Allaah's Permission. She (also) gets the reward for all of her work in the house and taking care of her children.

One time the Messenger (sallallaahu 'alayhe wa sallam) was leading the people in prayer in the masjid, and he shortened the prayer. So they said, "O Messenger of Allaah! You have prayed in a way that we have not seen from you before!" or a phrase similar to this.

He replied (sallallaahu 'alayhe wa sallam):

"I heard the crying of a child, and I supposed that his mother was praying with us, so I wanted to free his mother for him." [1]

So here the Messenger of Allaah (sallallaahu 'alayhe wa sallam), praying one of the obligatory prayers in congregation, shortened the prayer, showing concern for this child. So in this there is evidence to support that if a woman was to shorten her (recitation in her) prayer due to her responsibilities toward her house or her child, while she has no assistance, then there is no harm in that, so long as she offered her prayer in the manner ordained in the Sharee'ah. And Allaah, the Mighty and Exalted, says [2]:

( So fear Allaah to the best of your ability )

And the Messenger (sallallaahu 'alayhe wa sallam) said:

"...And when I have ordered you with something, then do as much of it as you are able." [3]

Therefore she offers the prayer to the best of her ability, fulfilling her duty and thus freeing herself from any blame. In addition, she will be rewarded by Allaah, the Glorified and Exalted, for being a good wife to her husband, taking care of the family, and staying on top of all her responsibilities. By these things she reaps great rewards and obtains lofty virtues. And by these things, her reward is with Allaah, the Glorified and Exalted.

She will also have a magnificent reward from Allaah, the Glorified and Exalted, for all her patience and forbearance, (as Allaah says) [4]:

( Verily those who persevere will receive their reward without measure )

FOOTNOTES
[1] from an authentic hadeeth collected by Ahmad, see The Prophet's Prayer Described (p.25 of the English version) sallallaahu 'alayhe wa sallam

[2] the meaning of Soorah At-Taghaabun (64):16

[3] Saheeh Al-Bukhaaree #7288 (13/317 of Fat-hul-Baaree)

[4] the meaning of Soorah Az-Zumar (39):10

Xhelozia për femrën muslimane ♥

Autor: Abdurr-Rrezzak el-Bedër
Prej formave të shkëlqyera të nderimit të gruas në Islam është mbjellja e xhelozisë në shpirtrat e muslimanëve për të afërmet e tyre. E kjo është një virtyt i lartë dhe një cilësi e ndershme që gjendet në zemrën e muslimanit, e cila e shtyn atë të përkujdeset për të afërmet e tij, t'i ruajë ato, ta mbrojë nderin e tyre, dhe e bën që t'i ndalojë ato prej zbukurimeve dhe përzierjes me burra të huaj.



Islami e llogaritë xhihad (luftë e shenjtë në rrugën e All-llahut) mbrojtjen e nderit dhe xhelozinë për të afërmet, për të cilën gjë derdhet gjaku dhe flijohet jeta, ndërsa personi i tillë shpërblehet me gradën e shehidit në xhennet. Transmetohet nga Se'id bin Zejd të ketë thënë:"E kam dëgjuar të dërguarin e All-llahut të thotë:"Kush vritet duke e mbrojtur pasurinë e tij është shehid. Kush vritet duke e mbrojtur vetveten e tij është shehid. Kush vritet duke e mbrojtur fenë e tij është shehid, dhe kush vritet duke e mbrojtur familjen e tij është shehid". Në një transmetim tjetër: "Kush vritet duke e mbrojtur nderin e tij është shehid". (Transmeton Ebu Davudi dhe Tirmidhiu)



Bile, Islami e konsideron xhelozinë prej virtyteve më të larta të imanit (besimit). Transmeton Mugireh bin Shu'beh se Sa'd bin Ubadeh ka thënë: "Nëse e shoh një burrë (të huaj) me gruan time, do ta godas me shpatë të mprehtë". I arrin të dërguarit të All-llahut, salall-llahu alejhi ves-selam, kjo që ka thënë Sa'di dhe pejgamberi, alejhis-salatu ves-selam, thotë:"A po çuditeni prej xhelozisë se Sa'dit! Unë jam më xheloz se ai, ndërsa All-llahu është më xheloz se unë, dhe, për shkak të xhelozisë së All-llahut, janë bërë haram të këqijat e dukshme dhe të fshehta" (Transmeton Buhariu dhe Muslimi).


Ebu Hurejra transmeton se i dërguari i All-llahut, alejhis-salatu ves-selam, ka thënë:"Me të vërtetë, All-llahu xhelozon, por edhe muslimani xhelozon. Prej gjërave që e bëjnë All-llahun të xhelozojë është që muslimani të veprojë atë që All-llahu ia ka ndaluar atij". (Transmeton Buhariu dhe Muslimi)


E kundërta e xhelozit është dejjuthi. Dejjuthi është ai, i cili e miraton të keqen në familje të vet dhe nuk ka xhelozi për ata, kurse në Islam ka ardhur një kërcënim i ashpër për këtë lloj të njerëzve. Transmeton Abdull-llah bin Omeri se i dërguari i All-llahut, sall-llahu alejhi ves-selem, ka thënë: "Tre lloje të njerëzve All-llahu az-ze ve xhel nuk do t'i shikojë Ditën e Gjykimit: atë që nuk i respekton prindërit, një grua që i përngjanë burrave dhe dejjuthin." (Transmeton Ahmedi)



Historia është përplot shembuj, të cilët rrëfejnë për xhelozinë dhe përkujdesjen e madhe që kanë pasur muslimanët për të afërmet e tyre. Prej këtyre shembujve të çuditshëm është edhe rasti, të cilin e ka cekur Ibnul-Xhevzij, në librin e tij El-Muntedham: "Thotë Muhammed bin Musa el-Kadij: 'Kam prezantuar në një seancë gjyqësore të gjykatësit Musa bin Is'hak el-Kadij, në qytetin Rejj, në vitin 286h. Një grua dhe i afërmi i saj kishin ardhur te gjykatësi. I afërmi i gruas pretendonte se burri i kësaj gruaje i kishte premtuar asaj për mehër (dhuratë nusërie) pesëqind dinarë, mirëpo burri refuzonte një gjë të tillë. Atëherë, gjykatësi i drejtohet të afërmit të gruas: 'A ke dëshmitarë për një gjë të tillë?' Ai thotë: 'Po, ata janë prezentë.' Gjykatësi e thërret njërin prej dëshmitarëve që ta shohë gruan për të cilën dëshmon. Ai afrohet dhe kërkon prej gruas që ta zbulojë fytyrën, ashtu që të dijë se për kë po dëshmon. Burri thotë: 'Çka po veproni?' Gjykatësi i shpjegon atij se gruaja duhet ta zbulojë fytyrën, ashtu që dëshmitari ta dijë se për kë po dëshmon. Kur dëgjon këto fjalë, burri thotë: 'Dëshmoj para gjykatësit se unë ia jap asaj atë mehër që kërkon prej meje, por mos ta zbulojë fytyrën'. Informohet gruaja për atë që ka thënë burri dhe thotë: 'Dëshmoj para gjykatësit se unë ia dhuroj atij këtë mehër dhe ia fali atë në këtë botë dhe në ahiret.' Atëherë, gjykatësi tha: 'Le të shkruhet kjo prej virtyteve të larta të moralit.'" (El-Muntedham i Ibën Xhevziut)


Po, le të shkruhet ky rast si dëshmi për një moral të lartë, etikë të ndershme dhe edukatë madhështore. E, ku është ky realitet prej atij që për të afërmet e tij nuk ka fare interesim dhe që nuk ndien asgjë për ato nga këto virtyte të larta dhe cilësi të ndershme.

Si t'jua mësojmë fëmijëve tanë Teuhidin? (Metodat)

Si t'jua mësojmë fëmijëve tanë Teuhidin?

Kur ne duam t’ia mësojmë fëmijëve tanë Teuhidin (monoteizmin në Islam), a duhet të lexojmë tekste klasike dhe libra që janë në këtë drejtim?

Jo, kjo nuk është e nevojshme në fazët e hershme të jetës së tyre, sepse kjo kërkon orë të gjata të vëmendjes dhe punë të mundshme, e cila është e vështirë per fëmijët.

Më vonë në jetë, mund ta bëjmë këtë, kur niveli i tyre i të kuptuarit lejon që ata të kuptojnë se çfarë është duke iu lexuar dhe thënë atyre. Fillimisht, mund t’ua percjellim atë që dëshirojmë në atë formë duke ua lidhur me tregimet e shokëve të Pejgamberit salAllahu alejhi ve selem, të cilët i dhanë përparsi besimit të tyre dhe adhurimit ndaj Allahut mbi jetës në vendbanimet e tyre dhe mesit të familjeve dhe fiseve të tyre, dhe t’ua theksojmë se kjo ishte për shkak se shokët e Pejgamberit salAllahu alejhi ve selem kuptuan se arsyeja pse Allahu na krijoi neve ishte qe vetem ta adhurojmë Atë.

Njëashtu, mund të përdorim edhe mjete të tjera për mësimin e tyre, si p.sh:


Të përdorim raste studimi të Kur’anit: 

Në këtë rast, prindi mund të ndalet në ajetet e caktuara të cilat adresojnë aspekt të veçantë të Teuhidit dhe që shpjegojnë atë. Shembull për këtë është ajeti që trajtojnë historinë e Isës alejhi ve selem, dhe që ai nuk është kryqëzuar si pretendojnë të krishterët, por prindi duhet të zgjedhë shprehje të thjeshta që janë në nivelin e të kuptuarit të fëmijës.


Tregimet rreth Pejgamberit salAllahu alejhi ve selem,dhe shokëve të tij dhe herojve të tjerë në Islam: 


Fëmijët dëshirojnë të dëgjojnë tregime, dhe kështu prindërit duhet të përfitojnë nga ky interes në to. Nuk duhet thjesht të tregohet tregimi pa i theksuar çështjet e caktuara dhe pa theksimin e mësimeve që mund të nxirren nga këto ngjarje.


Komentimi mbi disa ngjarje:

Dikush mund ta kujtojë fëmijën për masakrën që u zhvillua tek muslimanët në Bosnje dhe krimet që aktualisht janë duke u zhvilluar te muslimanët në Palestinë, Irak dhe vende të tjera dhe t’ua bëjnë të qartë se vuajtja e tyre është për shkak të besimit të tyre dhe për shkak se ata janë Muslimanë. Kjo do ta bëjë fëmijën t’i vijë keq për vllezërit e tij Muslimanë.


Shfrytezimi i disa situatave të caktuara:


Kur fëmija është i sëmurë, prindi mund të rrenjos në të parimin se vetëm Allahu është Ai që mund ta shërojë dhe se mjekësia nuk është veçse një mjet dhe se Allahu e bëri atë shkak për shërim. Duhet sqaruar se Allahu është i vetmi që mund të sjell dobi apo të shkaktojë dëm, dhe se Ai është i vetmi ku duhet kërkuar strehim për të hequr ndonjë dëm. Prindërit duhet ti shfrytëzojnë të gjitha situatat e tjera qe të rrenjosin parimet e ndryshme të Teuhidit.


Vendosja e një shembulli të mirë:


Prindi mund të jetë një mjet për të futur vlera të caktuara dhe baza të Teuhidit me sjelljet dhe veprimet e tij apo saj. Për shembull, prindi mund ta lavdërojë një person para fëmijës së tij vetëm se ai është i drejtë ose një që lufton në Xhihad. Poashtu, prindi mund ta nënçmon{apo ç’vlerësojë} një person tjetër sepse ai është një jobesimtar.

Kjo ua sqaron fëmijëve një nga parimet e besimit, dhe kjo është se dashuria dhe urrejtja-qe të dyjat behen për hir të Allahut dhe jo sepse disa e disa persona na privuan nga formimi i një pune ose të holla që kemi dëshiruar. Prindërit duhet të jenë të kujdesshëm para fëmijëve të tyre që te mos miratojnë fëmijët zakon të keq, sepse prindi është ai cili ka ndikim më të efektshëm tek fëmijët.

Korrigjimi i koncepteve apo fjalëve të gabuara:

Gjatë aktiviteteve të përditshme të fëmijës, ata mund të shprehin ose të bëjnë diçka Islamikisht të gabuar ose në kundërshtim të Teuhidit dhe është roli i prindërve për ti korrigjuar ato. Fëmija mund të betohet në tjetër përveç Allahut, dhe i bëhet e detyrueshme prindit të sqarojë se kjo është një formë e mosbesimit dhe shoqërimit me Allahun, e kështu me radhë.

Fëmija mund të dëgjojë në shkollë se Babadimri është njeri i mirë i cili sjell dhurata dhe gjëra të këndshme, atëherë prindi patjetër duhet të sqarojë që ky Babadimër është simbol për jo-muslimanët (domethënë të krishterëve) dhe se ai nuk është asgjë tjetër vetëm se mit i përbërë nga ata, dhe se i vetmi që ka fuqinë të sjell dobi apo shkaktojë dëm është vetëm Allahu.

Poashtu, në qoftë se fëmija sheh në TV që një karakter i caktuar kontrollon erën apo shiun, prindërit duhet patjetër t’ua sqarojnë së kjo është shoqërim me Allahun dhe se këto janë cilësi që janë vetëm të Allahut.

Këto ishin disa sugjerime të mjeteve të thjeshta dhe të rëndësishme dhe metoda përmes të cilave prindërit mund t’ua sqarojnë aspektet dhe parimet e Teuhidit fëmijëve të tyre.

           Përktheu : EneMuslimah

Si ua mëson babai fëmijëve teuhidin?

Shejh Muhammed ibn Salih el Uthejmin

Teuhidin ua mëson ashtu siç ua mëson edhe çështjet e tjera të fèsë, dhe prej librave më të mirë në këtë temë është el usul eth-theletheh "Tri Parimet"  i dijetarit Muhammed ibn Abduluehhab.

Nëse ua mëson atyre pëmendësh dhe ua shpjegon atyre në një mënyrë të përshtatshme për mendjet e tyre, është një hajër i madh, sepse libri është i ndërtuar mbi pyetjen dhe përgjigjen, është i ndërtuar mbi thjeshtësinë dhe nuk ka ndërlikime. Më pas i tregon për argumentet (shenjat) e Allahut në mënyrë që të zbatojë atë që është përmendur në librin e vogël. I thua: kush e ka krijuar Diellin? Kush e ka krijuar Hënën, yjet, ditën, natën? I thua: Ai i Cili e ka krijuar Diellin është Allahu. I thotë se Ai i Cili e ka krijuar Hënën, yjet, ditën, natën dhe gjithçka, është Allahu (azze ue xhel-le). Kjo, në mënyrë që fëmija të rritet në natyrshmërinë e tij, sepse njeriu është i lindur në teuhidin (njësimin) e Allahut (azze ue xhel-le), siç ka thënë Pejgamberi (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem):

“Çdo fëmijë lind në natyrshmërinë e tij, por janë prindërit ata që e kthejnë në çifut, të krishter apo mexhusi.”

Poashtu u mëson atyre sesi të marrin abdes, duke ua thënë dhe vepruar abdesin përpara tyre, e kështu dhe namazi.

Kjo, gjithnjë duke i kërkuar ndihmë Allahut (azze ue xhel-le), duke kërkuar prej Allahut që t’i udhëzojë dhe duke iu shmangur çdo fjale të gabuar apo vepre të ndaluar. Nuk i mëson ata me gënjeshtër, tradhti, apo morale të tjera të ulëta, edhe nëse ai vetë i ka këto vese siç është pirja e duhanit psh, nuk duhet që duhanin ta pijë në sytë e tyre, sepse kështu i mëson me këtë veprim dhe ua thjeshtëson atë. Çdo familjar është përgjegjës për pjestarët e shtëpisë sepse Allahu (tebareke ue teala) thotë:

“O ju të cilët keni besuar! Ruani vetet dhe familjet tuaja nga Zjarri.” [Et Tahrim:6]

Mbrojtja jonë për ta, është duke i mësuar me vepra të mira dhe duke i mësuar që t’i largohen veprave të këqija. I Dërguari i Allahut (sal-lAllahu alejhi ue sel-lem) ka thënë:

“Burri është përgjegjës për familjen e tij, dhe do të japë llogari për të.”

Le ta dijë çdo baba se të qënit fëmijët e mirë, është në interes të tij për si për në Dunja ashtu dhe për në Ahiret. Kjo, sepse njerëzit më të afërm për babain dhe nënën janë fëmijët e mirë, djem apo vajza qofshin.

“Nëse njeriu vdes, veprat e tija ndërpriten përveçse tre: sadaka e vazhdueshme, dije e dobishme ose një fëmijë i mirë i cili lutet pët të.”

Lusim Allahun (subhanehu ue teala) që të na ndihmojë të gjithëve në bartjen e amanetit dhe përgjegjësisë që na ka dhënë.

Veshjet e shkurtra për fëmijë

Shejkh Muhammed Ibn Salih El-Uthejmin

Burimi: el-kaul el-xhemil bixhem’i fetaua el-mer’ah fiz-zijnneti uet-texhmil (fq.169)

Pyetje: Disa gra, Allahu i udhëzoftë, u veshin vajzave të vogla rroba të shkurtra nga të cilat shfaqen kërcinjtë e këmbës dhe kur këto nëna këshillohen, thonë: “edhe ne kur kemi qenë të vogla i kemi veshur këto lloj rrobash dhe nuk na kanë dëmtuar kur jemi rritur”.

Cili është mendimi juaj për këtë gjë?

Përgjigje: Mendoj se nuk duhet që t’u vishen vajzave të vogla këto rroba sepse nëse ato mësohen me këto rroba do t’u bëhen zakon dhe do të bëhen moskokëçarëse rreth kësaj çështjeje. Ndërsa, nëse mësohen me ndruajtje do t’i ngelet kjo edhe kur të rritet. Dhe i këshilloj motrat e mia muslimane që t’i lënë veshjet e të huajve, armiqve të fesë, dhe që t’i mësojnë vajzat e tyre me veshje që e mbulojnë trupin dhe t’i mësojnë që të kenë turp, ngase turpi është prej Imanit.

Edukimi i fëmijëve – përgjegjësi e madhe

Të gjithë e dimë se prindërit janë faktori kryesor në edukimin e fëmijëve dhe fjala vjen, nëse prindi nuk gjen mirëkuptim me bashkëshorten kjo mund të reflektohet negativisht tek fëmija i tyre, i cili këtë do ta marrë si model të sjelljeve të veta. S
humë prej prindërve mendojnë se për fëmijët e tyre kanë obligim vetëm ushqimin dhe veshmbathjen, ndërsa edukata është çështje e kohës në të cilën ata shpresojnë.
Në edukimin e fëmijëve, pas familjes rol të madh ka edhe shkolla. Por, edukimi në shkollat tona është shumë i zbehtë dhe kjo ndodh kryesisht si pasojë e imitimeve të huaja të cilat pas luftës janë shumë të pranishme te ne dhe fatkeqësisht kanë ndikuar shumë në rënien e nivelit edukativ.

Problem tjetër për edukimin e fëmijëve paraqet punësimi i të dy prindërve dhe edukimi i tyre nga të tjerët, të cilët shpesh punojnë vetëm për pagën e tyre, e jo edhe për edukimin adekuat të fëmijëve. Në këto raste mund të ndodh që fëmija të bëjë çfarë t’i thotë mendja e tij pa pasur mundësinë ta dijë ç‘është e mira, të mësojë fjalë të ndyta, të filloj të gënjej, etj.

Gënjeshtra – ves i madh i fëmijëve
Disa fëmijë gënjejnë për të evituar dhembjen që shkakton humbja e diçkaje të tyre. Me fjalë të tjera, gënjeshtra lind si pasojë e përpjekjes së fëmijëve për të fshehur diçka të papranueshme në sjelljen e tij personale. Kështu fëmija shpik gjëra të paqena dhe shpesh i kthehet gënjeshtrës si përpjekje për të ndryshuar realitetin dhe për të gjetur një zgjidhje për problemet e veta.
Në këto raste është mirë që prindërit të ndërhyjnë me diplomaci, duke i mbështetur dhe duke i trajtuar ata me ngrohtësi, sepse fëmijët vihen kollaj në pozitë të vështirë. Pastaj, pasi të kuptojnë problemin e tyre, të mundohen t’i bindin ata se gënjeshtra s’është zgjidhje e mirë për të shpëtuar nga problemet me të cilat përballen.
Edukimi i fëmijëve sipas Islamit
Padyshim, pas Islamit, dhurata më e dashur për prindin është fëmija.
Pejgamberi, alejhi selam, na ka tërhequr vërejtjen se fëmijët nuk do të na vlejnë nëse i lëmë t’i edukojë “koha” pa mbikëqyrjen dhe kujdesin tonë. Ai thotë:
“Atë që nuk e edukojnë drejt prindërit, do ta edukojë koha.”
Gjithashtu, Muhamedi, alejhi selam, na ka mësuar se edukimi i fëmijës fillon njëzet vite para lindjes së tij.

Një pedagog, A. S. Makarenko në librin “Për prindërit” ka thënë: “Nëse nuk dëshiron që fëmija yt ta lexojë gazetën kur ha bukë, atëherë as vetë mos veproni në atë mënyrë, por, nëse dëshironi që fëmija yt të jetë i pastër dhe pedant, prindi duhet të jetë pasqyrë e tij.” Prindërit duhet ta dinë se ata janë shkaktarë të ardhjes së fëmijëve të tyre në këtë botë, për këtë janë të obliguar t’i edukojnë ata si besimtarë të mirë dhe qytetarë të ndershëm. Mënyra më e mirë që muslimanët ta ruajnë familjen e tyre është t’i edukojnë fëmijët sipas ligjeve islame.
Fëmijët nuk duhet lënë të vetedukohen por duhet të ndihmohen. Edhe pse kjo punë kërkon durim kjo do të shkojë në të mirë të tyre.
Muhamedi, alejhi selam, na ka treguar se moskujdesi për edukimin e fëmijëve është ndër mëkatet e mëdha: “Nuk do të dalë para Allahut rob i tij me mëkate më të mëdha se ai që ka lejuar që anëtarët e familjes së vet të mbesin pa edukim të drejtë islam dhe pa njohjen e dispozitave fetare pa të cilat as nuk mund të jetohet në jetën islame.” Gjithashtu, i Dërguari i Allahut, ka thënë: “Çdo fëmijë lind i pastër dhe me natyrë e shpirt të përshtatur Islamit, pastaj prindërit e bëjnë çifut, të krishterë ose adhurues të zjarrit.”
Allahu ka thënë në Kur’an: “Urdhëro familjen tënde të falë namaz, edhe ti vetë zbatoje atë…” (Ta Ha: 132)
Muhamedi, alejhi selam, ka thënë: “Urdhëroni fëmijët tuaj për (të falë) namaz kur t’i kenë shtatë vjet, kurse detyroni me forcë (rrahni) kur t’i bëjnë dhjetë vjet dhe ndajini në shtrat.”
I Dërguari i Allahut na ka treguar se edukimi i mirë i fëmijëve është trashëgimia më e mirë: “Prindërit nuk mund t’i lënë fëmijës së vet asgjë më të mirë dhe më të çmueshme se sa edukimin e mirë.”

“O ju që besuat, ruani veten dhe familjen tuaj prej zjarrit, lëndë djegëse e të cilit janë njerëzit dhe gurët.” (Tahrim: 6)




Përgatiti: Fexhrie Kaçiu   

Prindi dhe fëmija inatçi!

Prindi dhe fëmija inatçi!

 

 

 Inati është dukuri e njohur në sjelljen e disa fëmijëve. E refuzojnë atë që urdhërohen apo këmbëngulen në ndonjë sjellje. Inati i tij dallohet me vazhdueshmëri dhe me mosshmangien nga ajo edhe në rast të dhunës. N...dodh që për një periudhë të shkurtë apo periodë kalimtare, apo është mostër i vazhdueshëm apo cilësi e përqendruar, apo sjellje dhe personalitet i fëmijës.

Kur fillon inati?

Inati është dukuri e sjelljes që fillon në periudhën e herët të jetës. Fëmija para dy viteve nuk i paraqiten shenjat e inatit në sjelljen e tij, sepse ai mbështetet krejtësisht te nëna apo te dikush tjetër që ia plotëson nevojat e tij. Kështu që qëndrimi i tij është i cilësuar me asnjanësi dhe mbështetje; zhdërvjellëti dhe nënshtrim i pjesshëm.

Inati e ka periudhën e parë: është periudha kur aftësohet fëmija të ecë e të flet e deri para moshës trevjeçare, apo pas pasi t'i plotëson dy vitet e para. Kjo paraqitet si rezultat i ndjenjave të tij për pavarësi, si rezultat i rritjes së parafytyrimeve mendore. Kështu inati lidhet me ato që i qarkullojnë në mendje nga fantazitë dhe dëshirat.

Periudha e dytë: është inati në periudhën e pubertetit, sa që vjen inati si shprehje e ndarjes nga prindërit. Mirëpo në përgjithësi dhe me kalim të kohës, fëmija, apo adoleshenti e zbulon se inati dhe sfidimi nuk janë rrugë e drejtë për t'i realizuar kërkesat e tij. Fillon t'i mëson sjelljet shoqërore të ndërsjella në marrëdhënie mes njerëzve. E kupton se të ndihmuarit dhe mirëkuptimi i hapin horizonte të reja në përvojë dhe eksperienca të reja, veçanërisht nëse janë prindërit që sillen me fëmijën me përkushtim dhe mirëkuptim që ia hapin derën e dialogut me të duke pasur mëshirë të vendosmëri.

Inati ka forma të shumta:

Inat me planifikim dhe me vullnet:
Ky inat duhet të nxitet dhe të kultivohet, sepse është lloj i planifikimit. E shohim se fëmija këmbëngul në përsëritjen e orvatjeve të tij si me këmbëngul në orvatjen për ta rregulluar ndonjë lojë. Kur të dështon, bërtet për të vazhduar orvatjen e tij.

Inati me humbje të vetëdijes:
Bëhet me këmbënguljen e fëmijës në dëshirën e vet pa shikuar në pasojat të shkaktuara nga ky inat. Ky është inat i çmendur. Ngjan p.sh. në rast kur fëmija dëshiron të përfundon shikimin e ndonjë filmi pa marr parasysh orvatjen e nënës tij ta bindë të flejë që të mund të zgjohet në mëngjes për të shkuar në shkollë.

Inati me vetveten:
E shohim fëmijën orvatet të bën inat me vetveten dhe e ndëshkon. Kështu gjendet në përleshje të brendshme me veten e vet. Ndodh që fëmija të mbushet me mllef prej nënës së vet dhe e refuzon ushqimin duke mbetur i uritur me gjithë orvatjet e nënës tij për t'i servuar ushqim. Ai mendon me këtë vepër se po e ndëshkon veten duke mbetur i uritur.

Inati me çrregullim të sjelljes:
Fëmija dëshiron të kundërshtojë, të refuzojë të tjerët dhe kështu e bën shprehi dhe mjet të vazhdueshëm që e ngulit duke e bërë cilësi të përhershme të personalitetit të tij. Në këtë rast ka nevojë për këshillim me ndonjë të specializuar në këtë fushë.

Inati fiziologjik:
Disa nerva të muskujve të trurit si llojet e prapambeturis logjike, mund të paraqitet fëmija me paraqitje të inatçiut negativ .


Shkaqet e inatit:
Inati sikurse është ves i dëshiruar në praktikën e vet natyrore kur nuk është i tepruar në të – që nga çështja e saj e ka që të vërteton përpikërinë me veten te fëmijët. Nga shkaqet e saja janë:

• Urdhrat e të mëdhenjve.

Ndonjëherë edhe nuk janë të qëlluara sa që shpijnë në pasoja negative dhe e çojnë fëmijën të bën inat si reaksion si hakmarrje ndaj prindit që e ka detyruar ta bën ndonjë gjë pa dashjen e tij. Si me insistuar nëna që fëmija të veshë manto të rëndë që ndoshta e pengon në lëvizjet e tij gjatë lojës, ndoshta edhe i shkakton edhe mossukses në gara me shokët e tij, apo (nëna insiston) të ketë ngjyrën e ndryshme të rrobave nga ata të shkollës, kjo i shkakton ngacmim në ndërgjegjen e tij në shkollë dhe për këtë shkak ai e refuzon rrobën e vet, a familja nuk i kanë marr vesh këto kontraste.

• Përngjasimi me të mëdhenjtë.

Ndodh që fëmija të anon ka planifikimi në mendimin e tij duke u përngjasuar me babai apo nënën e vet.

• Dëshira e fëmijës për vetëbesim (mbështetjen në veten e vet).

Fëmija kalon nëpër disa periudha të rritjes psikike dhe atë kur shfaqen te ai shenja të inatit pa teprim, ajo jep isharet për periudhën e rritjes. Kjo e ndihmon fëmijën të vendos dhe të zbulon vetveten dhe fuqinë e vet në ndikim. Me kohë ai do të kupton se inati dhe sfida nuk janë metoda të drejta për t'i realizuar kërkesat.

• Ndërhyrja e vazhdueshme nga ana e prindërve me mungesë të vitalitetit në marrëdhënie. Fëmija e refuzon shprehjen e thatë dhe i pranon shprehjet e buta, anon kah inati me orvatje të ndërlidhë lëvizjet e tij dhe ngurrimi nga shmangia e gjërave që ai i dëshiron pa u orvatur me bindë atë.

• Mbështetja.

Ndodh që të shfaqet inati si reaksion kundër mbështetjes së tepërt në nënën e tij, apo te edukatorja, apo te shërbëtorja.

• Ndjenjat për dobësim

Ballafaqimi i fëmijës me vështirësi, ndjenjat e tij për përvojë, apo ndeshja e tij me vështirësi, apo ndonjëherë dështimi i kohëpaskohshëm, e bëjnë inatin mjet për të ndier dobësim, frustracion e plogështi.

• Furnizimi dhe të përgjigjurit të inatit

Përmbushja e kërkesave të fëmijës dhe plotësimi i dëshirave të tij si rezultat i inatit të tij e mëson të ketë sjellje inati dhe kështu inati kultivohet te ai. Kështu inati bëhet metodë që ia mundëson realizimin e dëshirave të tija.


Si të sillesh me fëmijën inatçi?

Pedagogët thonë: shpesh janë baballarët dhe nënat shkak në ngulitjen e inatit te fëmijët. Fëmija lind dhe nuk di asgjë nga inati. Nëna sillet me fëmijët e saj me dashuri dhe e parafytyron se prej edukatës është mosrealizimi i çdo kërkese të fëmijës në rastin kur fëmija këmbëngul në dëshirën e vet. Në këtë gjendje preferohet:

1 – Largim nga detyrimi i fëmijës në respektim dhe strehim në marrëdhënie të buta dhe fleksibile në atë vend. Inati i vogël, mundemi ta largojmë shikimin nga ai dhe t'i përgjigjemi atij fëmijës për atë që ai dëshiron, pasiqë realizimi i dëshirës së tij nuk sjell dëm derisa të jetë kjo dëshirë në kufijtë e konsideruar.

2 – Me angazhuar fëmijën me diçka tjetër duke i përkrahur nëse është i vogël, duke diskutuar me të me mirëkuptim me të nëse është i madh.

3 – Dialog shtytës bindës të mos lihet për më vonë dhe kjo është prej metodave më të suksesshme kur paraqitet qëndrimi i inatit se nëse prolongimi i dialogut për kohë tjetër e bën fëmijën të ndjen se ai e ka ngadhënjyer betejën pa aspekt të vërtetë.

4 – Ndëshkim në rastin e inatit menjëherë me kusht të njihet lloji i ndëshkimit që përputhet me këtë fëmijë. Sepse lloji i dënimit dallohet në ndikimin e fëmijës prej fëmijës tjetër. Për shembull dënimi me privim, apo ndalesë për të dalë jashtë, apo ndalesë për të përdorur ndonjë gjë e dashur te fëmija. Këto mund të japin fryte te fëmija, e te ndonjë jo!!! por, mos e përdor metodën e goditjes, nënçmimit, se ajo nuk është e përshtatshme, por ajo e bën të ndjen dobësi dhe të brengoset.

5 – Mos afrimi i kërkesave tona kah fëmija në atë mënyrë që të ndjen se ne presim t'i refuzon ai, se kjo ia hap rrugën përpara që mos tu përgjigjet kërkesave tona e të bën inat.

6 – Mos me cilësuar me inat para tjerëve, apo me krahasuar me fëmijë tjerë si me thënë: Ata nuk janë inatçi si ti.

7 – Lavdëroje fëmijën tënd kur të jetë i mirë, apo kur të shfaqë ndonjë gjest të mirë në çdo sjellje dhe mu bë praktike në përkufizimin kërkesave tua.

Në fund duhet ditur se sjellja me fëmijën inatçi nuk është lehtë. Ajo kërkon urtësi dhe durim, mos me humb shpresën dhe mos të dorëzohet situatës. Dr. Dua’ El-Adevi

Këshilla të rëndësishme për mësimin e moralit dhe edukatës së fëmijëve

Tërheqja vëmendje nga shoqëria e keqe dhe qëndrimi në rrugë.





1.Ta mësojmë fëmijën të përdorë gjithmonë dorën e djathtë në dhënie, marrje, ngrënie, pije, shkrim, etj., nga punët e mira. Gjithashtu, mësimi i tij që në fillim të çdo pune të thotë: bismilah, veçanërisht para ngrënies e pijes e në mbarim të saj të thotë: elhamdulilah.

2. Mësimi i pastërtisë së fëmijës, të presë thonjtë, të lajë duart para e mbas ngrënies. Mësimi i tij në pastrimin nga papastërtia mbas kryerjes së nevojës me ujë, në mënyrë që të jetë i saktë namazi i tij, e të ketë kujdes në mos spërkatjen e rrobave me papastërti.
3. Të jemi të kujdesshëm në këshillimin e tyre në vetmi, e të mos t’i përhapim gabimet e tyre, e nëse kjo nuk bën dobi, atëherë nuk flasim me ta tri ditë, por jo më shumë. 4. Urdhërimi i fëmijëve për qetësi në momentin e thirrjes së ezanit, e duke përsëritur atë çka thotë muezini, e më pas të thonë duanë e ezanit e cila është: "All-llahume rabbi hadhihi da'ueti tameh, ue salatil kaimeh ati muhameden el uesilete uel fadilete ue beath-hu mekamen mahmuden eledhi ueadteh ineke la tukhliful mi'ad" (Hadith, Bukhari)

5. Të rezervohet për çdo fëmijë krevat në vete, nëse është e mundshme, e nëse jo, atëherë secili mbulesë në vete. Më e mira është veçimi i vajzave në një dhomë e djemtë në një dhomë tjetër, e kjo për të ruajtur moralin dhe shëndetin e tyre.
6. Mësimi i tij që të mos hedhë mbeturina në rrugë, e të largojë nga rruga çdo gjë të dëmshme.

7. Tërheqja vëmendje nga shoqëria e keqe dhe qëndrimi në rrugë.
8. Përshëndetja e tyre në shtëpi e kudo me thënien: es-selamu alejkum ue rahmetullahi ue berekatuhu.

9. Këshillimi i fëmijës për bamirësi ndaj fqinjit dhe mos bërjen keq të tij.

10. Mësimin e fëmijës për bujarinë me musafirin, respektimin dhe qerasjen e tij.

11. Moslejimin e tij të mburret ndaj shokëve të tij, por përkundrazi të mësohet të jetë sa më i thjeshtë e bujar ndaj atyre që i shoqëron e komunikon me ta.
12. Moslejimi i tij të marrë nga askush gjë, në vend të asaj që dha, por të edukohet në atë se ai që jep është më i lartë se ai që merr.

13. Duhet që fëmija të mësohet që të mos i shtrijë këmbët në mexhlis, as të mos shtrihet e mënjanohet, as të mos i kthejë kurrizin askujt, as të mos rrijë këmbë përmbi këmbë, as të mos vërë dorën nën faqe, e as të mos mbështesë kokën tek ndokush, sepse të gjitha këto janë shenja dembelizmi. I mësohet atij mënyra se si të rrijë në mexhlis, gjithashtu dëgjimi i atij që flet e zgjerimi i vendit të tij. Ndalohet të flasë fjalë të kota, si: mallkime, fyerje, etj.
14. Duhet që të lejohet fëmija mbas mbarimit të mësimeve apo të mësimit përmendësh të Kuranit në xhami që të luajë ndonjë lojë të bukur e të rehatshme, në mënyrë që të rehatohet nga lodhja e mësimeve. Ndalimi i fëmijës nga loja e lodhja e tij në mësime, ia lodh atij zemrën dhe memorien. Ia nxin jetën, derisa kërkon të gjejë ndonjë hile për të dalë nga kjo krizë.


15. Menjëherë mbas futjes në moshën madhore nuk duhet të lejohet në asnjë mënyrë që të lërë namazin, gjithashtu edhe agjërimin, (ku të jetë mësuar të agjërojë disa ditë nga ramazani para moshës madhore, në mënyrë që të mos ketë vështirësi në agjërimin e tij të plotë)

Ibn Kajjim el Xheuzi

Imam Xheuziu thotë:

“Fëmijët (të rinjtë) janë amanet te prindërit e tyre.

Zemrat e tyre janë si guri i çmueshëm që pranon çdo shkrim-gdhendje.

Prindërit nëse ua bëjnë shprehi të mirën, do të jetojnë me të, nëse ua bëjnë shprehi të keqen, do të jetojnë me të.

Pra, është e domosdoshme ata të formohen, edukohen, ndërtohen dhe t’u mësohen atyre vlerat morale dhe maksimalisht të mbrohen nga të këqijat dhe dukuritë negative…

Vërtet fëmija është pjesë e prindit, begati dhe mburrje e tij, osemund të jetë (në rast të dështimit në sferën e edukimit të tyre) vështirësi dhe marri.

Andaj zgjidh nga pjesa jote atë që dëshiron”.

◘ Mrekullia dhe sinqeriteti i një gruaje në mbështetjen në Allahun ◘

Nuk kam parë durimtare të tillë si bashkëshortja jote, çfarë vepron ajo?

 

Për çdo njeri të cilin e ka sprovuar Allahu me sëmundje, për çdo njeri të cilin e ka sprovuar Allahu me sprova të ndryshme, për çdo njeri i cili vrapon pas mjekëve duke kërkuar shërimin dhe mendon se shërimi është vetëm në dorën e tyre, për çdo njeri i cili ka trokitur në dyert e njerëzve e nuk ka gjetur përgjigje, për çdo njeri që ka harruar të trokasë në derën e Allahut, për çdo njeri i cili i ka humbur shpresat, për çdo njeri që nuk i është mbështetur Allahut sinqerisht, për çdo njeri që e ka zemrën e copëtuar, për çdo njeri…

Doktor (kardiolog) Halid El Xhubejr ka treguar:
Erdhi një grua duke tërhequr hapat e saj, ndërsa në krah mbante fëmijën e saj të cilin e kishte lodhur sëmundja. Nëna, e cila ishte afër moshës dyzet vjeçare, e shtrëngonte të voglin në gjoksin e saj sikur të ishte një pjesë prej trupit të saj. Gjendja e tij ishte kritike dhe zhurma e frymëmarrjes në gjoksin e tij dëgjohej prej larg.E pyeta nënën e tij: Sa vjeç është fëmija? Tha: dy vjeç e gjysmë.

Ia bëmë kontrollin e duhur dhe pasi vuante nga damarët në zemër, e operuam. Pas dy ditësh gjendja e fëmijës u përmirësua. Nëna u gëzua shumë dhe sa herë që më shikonte më thoshte: kur do të dalë nga spitali, o doktor?
Kur desha t’i japë leje për dalje nga spitali, papritmas fëmija pësoi gjakderdhje në fyt, gjë që shkaktoi ndaljen e zemrës.

Fëmija i vogël e humbi vetëdijen. Mjekët u mblodhën në dhomën e tij dhe edhe pasi kaluan disa orë ata nuk mundën ta sillnin në vete. Njëri prej kolegëve shpejtoi dhe i tha nënës së fëmijës: ka mundësi që fëmija yt ka pësuar paralizë në tru dhe mendoj se nuk ka shpresë për jetë.

Doktori thotë, u ktheva nga ai duke e qortuar pse ia tha asaj këtë. E shikova nënën e fëmijës, e pasha Allahun nuk tha asgjë tjetër përveçse: Shëruesi është Allahu, pastaj në vetvete tha: E lus Allahun nëse është hair për të shërimi, ta shërojë.
Më pas heshti, shkoi dhe u ul në një karrige, nxori musafin e saj të vogël dhe filloi ta lexonte.

Dolën mjekët, dola edhe unë me ta. Unë kaloja shpeshherë nga fëmija i vogël por gjendja e tij nuk ndryshonte. Ishte si kufomë mbi shtrat të bardhë.Shikoja nga nëna e tij gjithashtu dhe edhe gjendja e saj nuk kishte ndryshuar. Herë e shihja duke lexuar Kur’an e herë duke u lutur për djalin e saj.

Pas disa ditësh më lajmëroi njëra prej infermiereve se fëmija i vogël kishte filluar të lëvizte. E falënderova Allahun dhe i thashë nënës së tij: për hair nëna e Jasirit, të përgëzoj, Jasiri ka filluar të përmirësohet ndërsa ajo tha vetëm një fjalë të vetme: elhamdulilah, elhamdulilah. (Falënderimi i takon Allahut, falënderimi i takon Allahut).

Pasi kaluan njëzet e katër orë ne u befasuam me fëmijën, të cilin e kaploi gjakderdhje e njëjtë si më parë dhe iu ndal zemra përsëri. Trupi i tij i vogël u lodh saqë humbi lëvizjen dhe ndjenjat. Hyri njëri prej mjekëve që ta përcaktojë gjendjen e tij e nëna e dëgjoi mjekun duke thënë se ka pësuar paralizë në tru. Ajo tha: Elhamdulilah ala kul li hal, (Falënderimi i takon Allahut për çdo gjendje), shëruesi është Zoti im.

Pas disa ditësh u shërua i vogli por nuk kaluan vetëm se disa orë dhe përsëri pësoi gjakderdhje në zemër, e humbi përsëri lëvizjen dhe ndjenjat. Pas disa ditësh erdhi në vete por prapë pësoi gjakderdhje tjetër. Ky lloj i gjendjes ishte i çuditshëm, nuk kisha parë diçka të ngjashme ndonjëherë në jetën time. Kjo gjakderdhja u përsërit gjashtë herë radhazi dhe nuk dëgjoje prej nënës së tij gjë tjetër vetëm se Elhamdulilah (Falënderimi i takon Allahut), shëruesi është Zoti im.

Pas kontrolleve dhe mjekimeve të shumta mjekët e ndalën gjakderdhjen në rrugët e frymëmarrjes dhe pas gjashtë javësh Jasiri filloi të lëvizte. E pashë personalisht gjendjen e tij dhe i thashë nënës së tij: gjendja e djalit tënd është shumë në rrezik.Ajo tha: Shëruesi është Allahu dhe shkoi e u ul për t’i lexuar djalit Kur’an. Pas dy javësh ai u shërua nga tumori, e ne e falënderuam Allahun e Lartësuar për këtë.

Nëna filloi të përgatitej për të dalë nga spitali me fëmijën e saj por pas tri
ditësh ai pësoi infeksion të rëndë në veshka dhe gati sa nuk vdiq, ndërsa nëna e tij akoma ishte e përmbajtur, e mbështetur në Allahun dhe përsëriste fjalët: Shëruesi është Allahu, e më pas shkonte dhe lexonte Kur’an.

Kaluan ditë dhe ne vazhdonim me mjekime pandërprerë. Kjo gjendje zgjati më shumë se tre muaj. Pas tre muajsh veshkat e tij u përmirësuan dhe për këtë falënderimi i takon Allahut. Por pas disa javësh i vogli u sëmur nga një sëmundje e çuditshme të cilën nuk e kisha parë ndonjëherë më parë në jetën time. Kishte infeksion në cipën e kristaltë që rrethon zemrën, gjë që detyroi hapjen e gjoksit dhe lënien hapur për të dalë qelbi. Nëna e tij e shikonte atë në këtë gjendje dhe përsëriste fjalët: Lus Allahun e Lartësuar që ta shërojë, Ai është shëruesi, më pas largohej prej tij, shkonte ulej në karrigen e saj, hapte Kur’anin dhe fillonte të lexonte prej tij.

Nganjëherë shikoja nënën e tij por gjithmonë ajo ishte me Kur’anin në dorë, duke lexuar dhe nuk kthehej të shikonte përreth saj. Ndërkohë, kur hyja në‘shok-dhomë’ shihja të sëmurë të ndryshëm dhe shoqëruesit e tyre. I shihja të sëmurët duke bërtitur ndërsa disa të tjerë duke gjëmuar ndërsa shoqëruesit e tyre duke qarë, të tjerë duke vrapuar pas mjekëve përderisa nëna e Jasirit qëndronte ulur në karrige duke lexuar Kur’an. Ajo nuk kthehej të shikonte ata të cilët bërtisnin, nuk vraponte pas mjekëve dhe nuk fliste me askënd. Ndjeja sikur ajo të ishte kodër.

Edhe pas gjashtë muajsh në ‘shok-dhomë’, Jasiri i vogël nuk shikonte, nuk fliste dhe nuk lëvizte. Gjoksin e kishte të hapur e ne menduam se ky ishte përfundimi i tij, përderisa nëna e tij lexonte njëjtë Kur’anin, ishte e durueshme, nuk ankohej dhe nuk shqetësohej. Pasha Allahun nuk më ka folur asnjë fjalë dhe nuk më ka pyetur për gjendjen e djalit të saj përveç nëse unë i tregoja për të. Burri i saj i cili ishte mbi dyzet vjeç më takonte nganjëherë te djali i tij dhe nëse ai kthehej nga unë për të më pyetur për djalin, gruaja ia bënte me shenjë, me dorë, e qetësonte dhe ia përkujtonte se shëruesi është Allahu.

Pas dy muajsh u përmirësua gjendja e Jasirit dhe e kaluam në repartin e
fëmijëve. Pas përdorimit edhe të disa llojeve të ilaçeve dhe ushtrimeve, Jasiri u shërua dhe doli nga spitali duke ecur, duke shikuar dhe duke folur sikur mos t’i kishte ndodhur asgjë më parë.

E çuditshmja ndodhi pas një viti e gjysmë kur në klinikën time hyri babai i Jasirit e pas tij hyri edhe gruaja e tij e cila mbante në dorë fëmijën e saj të vogël. Kishin për t’i bërë një kontroll tek njëri nga kolegët e mi por ata erdhën tek unë për të më përshëndetur. I thashë atij: Mashallah (çka dëshiroi Allahu), ky fëmijë a është i gjashti a i shtati në familje? Ai m’u përgjigj: Ky është fëmija ynë i dytë. Djali i parë është ai të cilin e ke mjekuar ti vitin e kaluar, ai është fëmija ynë i parë. Na ka begatuar Allahu me të pas shtatëmbëdhjetë vitesh martese.

Ula kokën duke kujtuar paraqitjen e nënës tek djali i saj, nuk ia kisha dëgjuar zërin dhe nuk kisha dëgjuar prej saj asnjë ankim.

Thashë në vetvete: Subhanall llah, pas shtatëmbëdhjetë vitesh prej durimit dhe llojeve të mjekimit nga steriliteti, u furnizua me fëmijë, e shikonte duke i vdekur para syve të saj disa herë e ajo nuk dinte gjë tjetër përveçse LAILAHE IL LALL LLAH, Shëruesi është Allahu. Çfarë gruaje është kjo?!
E mora bashkëshortin e saj në dhomën tjetër dhe i thashë: Nuk parë durimtare të tillë si bashkëshortja jote, çfarë vepron? Ai më tha: doktor unë jam e martuar me të qe njëzet vjet dhe nuk kam parë ndonjëherë që ajo ta lë namazin e natës vetëm për ndonjë arsye të fesë, qe njëzet vjet nuk e kam dëgjuar ta përgojojë dikë, qe njëzet vjet kur unë nisem për punë, më përqafon dhe lutet për mua dhe kur kthehem vepron të njëjtën gjë dhe pasha Allahun, doktor, mua më vjen turp prej saj.

Prej fryteve kësaj ngjarje

1. - Dorëzimi i plotë në kadanë dhe kaderin e Allahut duke u bazuar në shkaqet.
2. - Besimi dhe mendimi i mirë për Allahun e Lartësuar.
3. - Përkujdesja ndaj leximit të Kur’anit për të sëmurin sepse ai është shërim edhe për sëmundjet e organizmit.
4. -Mjekët dhe ilaçet e të ngjashme ngelin shkak për shërimin. Duhet t’i drejtohemi dhe të lidhemi plotësisht me Shëruesin, i cili është Allahu.
5. -Mjeku duhet të jetë i mençur, të posedojë mjeshtëri në sjelljen me të sëmurin dhe shoqëruesit e tij duke ua ngritur moralin dhe duke ua lehtësuar atyre çështjen sepse ky është një aspekt i rëndësishëm në shërim.
6. - Namazi i natës len gjurmë të mëdha te njeriu në përballimin e
7. vështirësive dhe krizave.
8. - Bindja e gruas ndaj burrit të saj. Edukata dhe butësia me të është ndër afrimet më të mëdha te Allahu i Lartësuar.

Mos na ndani nga lutjet!